مبارک باد 20 آبان ؛ روز دردانه خلیج فارس - وبلاگ شهبازی

به گزارش وبلاگ شهبازی، خبرنگاران: خاکپاره دردانه خلیج فارس، کیش، امروز را به نام خود جشن می گیرد؛ با نام روز کیش. بیستمین روز آبان ماه، برای مردم خوب و دریادل جزیره یاد آور شکوه این جغرافیای کوچک، اما غنی است و سده ها تاریخ و زندگی با عزت در دل خلیج فارس از نو در این روز بازگو می گردد. این روز بعلاوه تلنگری در عرصه ملی است که از پتانسیل های غنی فرهنگی، اجتماعی و مالی این مرجانه دلفریب خلیج فارس بهره بگیریم.

دکتر محمد ابراهیم انصاری لاری / بیستمین روز از ماه آبان، به پیشنهاد سازمان منطقه آزاد کیش و تصویب شورای شهر، به نام روز کیش روزی برای هویت بخشی و قدردانی از همه کسانی که در ساخت و توسعه این کهن دیار سهم داشتند، مدیران، بومیان، سرمایه گذاران، فرهنگ وران و همه دریادلان این دردانه خلیج فارس به ثبت رسید.

اما چرا بیستمین روز آبان ماه ؟

پاییز،گاه عاشقانه سال و تبلور زیبایی طبیعت است؛ فصل رنگ به رنگ شدن و رنگارنگ شدن است اما در جزیره مرجانی کیش، پاییز فصل پایکوبی دوباره زندگی است.

کیش که مانند تمام اقلیم جنوبی تنش آغشته گرما و جعد گیسوانش خیس از شرجی هواست، در آستانه آبان آهسته آهسته به استقبال خنکای پاییز می رود. پاییز هزار رنگ، بیش از هر رنگی در این فصل، در این جزیره مرجانی، رنگ اصالت دارد. دریا پیرهنی رویایی می گردد؛ حریری سپید و نیلی تا ساکنان و گردشگران کیش را مفتون رخ اصیل خویش سازد.

کیش پاییزی بیش از همه به بهاری می ماند که بر بستر مواج دریا می خرامد؛ رنگ و بوی نوروز بهاران را دارد؛ گویی برای چند ماه نوروز را قاب بگیری و عطر و رنگش را نگاهبانی کنی.

پاییز کیش، گنجی در گنجینه گردشگری ایران زیبا است؛ صندوقچه دلربای کیش در آبان باز می گردد و سپس،5 ماه طلایی در این خطه جنوبی، گویی بهشتی برای ما آغوش می گسترد. آسمان مهربان و دریا دل ستان می گردد.

در ادبیات دیرینه این سرزمین، آبان را به نام پاسداشت و نگهبانی آب می شناسند؛ آبان نگاه بان آب است… نگاهبان مظهر تمدن؛ از این روست که در فرهنگ غنی بومی جزیره نشینان، مادر نه زمین که دریاست؛ این بی کرانه پر سخاوت و پر رمز و راز.

در فرهنگ بومیان کیش باران نیز در این ماه از آسمان طلب می گردد؛ آبان ماه انتظار است برای لبخند شیرین آسمان؛ برای بارش رحمت ایزد.

اما پاییز سرآغاز شب های طولانی است؛ هزار و یک شبش قصه ها دارد. شب برای جزیره که تنش هنوز گرم خورشید تموز است ماجرای دیدار با نسیم فرحبخش و روح نواز است؛ گاه بیداری باد است و فرو خفتن هرم گرما. پاییز جنبش پرهیجان زندگی است در یاخته به یاخته جزیره مرجانی کیش.

و اما بیست، این نقطه تعالی و سرمنزل کمال! زمزمه اش بر لب دلنشین و خاطره اش یاد آور روزهای خوش مدرسه است. یادآور وصال دانایی و کوشش!

اینچنین است که بیستمین روز از دومین ماه پاییز شایسته نام جزیره کیش می گردد. باران نرم نرمک از راه می رسد، رخساره دریا نیلی می شده و بهشت رخت خویش بر تن جزیره می گسترد.

این همه یک روی سکه است؛ در گستره ملی روز کیش یاد آور توانمندی های بزرگ جزیره ای است 90 کیلومتری که توانی هزاران برابر جغرافیای کوچک خود دارد، کیش به تنهایی خود قلب تپنده گردشگری ایران است؛ جزیره می تواند میزبان خانواده بزرگ ایران گردد هم با طبیعتش و هم با آنچه چارچوب امکانات تفریحی را می سازد. همه به تمامی در این جزیره حاضر است تا فراغتی دلنشین برای میهمانانش فراهم آورد.

فراموش نکنیم، در این زمانه متلاطم، که آمار گردشگران خارجی و ارزی که بیرون می رود شایان توجه است اهمیت کیش پر رنگ تر به چشم می آید.

اما کیش امروز رو به توسعه است؛ به کمک کوشش های مردمان، زنان و مردانی که کیش را موطن خود می دانند؛ هر جای این جغرافیای ایران زمین که باشند. به پاس قدم های گردشگرانی که به کیش می آیند و خاطره هایشان بر این ساحل سپید نقش بسته و اگر در پی مرواریدی هستیم، همین خاطره های خوش گردشگران، مرواریدی است بر دل صدف کیش؛ که کیش پیشانی گردشگری کشور است.

جزیره مرجانی کیش این روزها بر سودای توسعه است؛ که به اصل خویش بازگردد؛ به خاطره شیرینی که از ملوانان غریبه داشت تا دوباره کشتی هایی از هر سوی آبهای آزاد در دامان این جزیره زیبا پهلو بگیرند و قصه دنیا را از نو در گوشش زمزمه نمایند. که دوباره دریچه ای از این اقلیم سپید و نیلی به دنیا گگردده گردد.

کیش نه به نام که به حق، گنجی است؛ مرواریدی در خلیج فارس و روز کیش بهانه ای، برای بازنمایی هویت این سرزمین کهن؛ مبارک و فرخنده باد این روز بر همه دوست دارانش.