دشت لار، اینجا پر از شقایق است - وبلاگ شهبازی

به گزارش وبلاگ شهبازی، خوبی تهران این است که به مازندران و جاهای دیدنی اش چسبیده. آخر هفته ها می توانیم برنامه سفر یک روزه بچینیم و به دل طبیعت بزنیم. جایی مثل دشت لار که خیلی وسیع و تماشایی ست. باهم ببینیم دشت لار کجاست

دشت لار کجاست

دشت لار در حاشیه کوه دماوند، در جایی که استان های مازندران و تهران به هم می رسند، قرار گرفته. از تهران تا اینجا حدود 108 کیلومتر یعنی 2 ساعت با ماشین راه در پیش داریم. فاصله این دشت تا آمل هم همین قدر است و حدود 2 ساعت طول می کشد. نزدیک ترین شهر به پارک ملی لار، دماوند است که 36 کیلومتر، یعنی 50 دقیقه با آن فاصله دارد.

شمال و شمال شرقی این منطقه بخشی از لاریجان مازندران به شمار میرود. جنوب و جنوب غربش هم جزو شمیرانات در استان تهران است. در شرق این محدوده، روستای پلور و کوه دماوند قرار گرفته اند.

چطور به دشت لار برویم؟

ما از چند جهت مختلف می توانیم به مقصد برسیم، اما به هر حال ماشین را تا قبل از 15 خرداد، فقط با مجور تا محل محیط بانی می توانیم ببریم. لار، منطقه ای حفاظت شده است و وسیله نقلیه نباید وارد آن شود. بعد از 15 خرداد، اما دیگر خودمانیم و دشت پهناور و زیبای پیش رو.

سرراست ترین جهت دشت لار کجاست ؟ مازندران، جاده تهران به آمل، یعنی جاده آبعلی. به سه راهی پلور که برسیم، جهت را تا ورودی محیط بانی دلیچای باید ادامه بدهیم. اینجا، ورودی شرقی به شمار میرود و همه راه رسیدن به آن آسفالت است.

جنوب این دشت به لواسانات می رسد، پس جهتهای بعدی هم از لواسانات می گذرند. باید از لواسان بزرگ به روستای ایرا برویم. از روستای ایرا تا محیط بانی قوشخانه که ورودی جنوبی به شمار می رود، راه خاکی و دشواری پیش روست.

یک راه سخت دیگر از روستای افجه در شمیران، بخش لواسانات در دهستان لواسان کوچک شروع می شود. از این روستا به دشت هویج افجه لواسان و بعد از راه مالرو به گردنه افجه فشم می رسیم.

راه را که ادامه بدهیم به دشت لار کوچک رسیده ایم. از اینجا به بعد باید کوهنوردی بلد باشیم. پس اگر کوهنورد نیستیم و جهت آسفالت و سرراست را ترجیح می دهیم، راه اول، بهترین راه است.

چرا باید این دشت را ببینیم؟

وقتی از دشت لار حرف می زنیم، باید بدانیم که وسعت این دشت 31 هزار هکتار است و هر چه راه برویم تمام نمی شود. اینجا دشتی ست که نهر و گیاه و چشم انداز های بکر، فراوان در آن پیدا می شود. چشم انداز دماوند از همیشه نزدیک تر به نظر می رسد، آن قدر نزدیک که تصور می کنیم با چند دقیقه پیاده روی بیشتر به آن می رسیم.

نام این دشت از سال 1354 پارک ملی لار شده و بعد از تبدیل شدنش به منطقه حفاظت شده، در فصل زاد و ولد حیوانات نمی شود با ماشین وارد محدوده اش شد و برای همین هم اجازه اقامت به کسی نمی دهند.

از 15 خرداد تا 15 شهریور این محدوده شکار ممنوع اعلام شده. در این پارک حیوان های زیادی زندگی می کنند. 159 گونه جانوری در پارک ملی لار وجود دارد؛ از پلنگ و خرس قهوه ای تا مار و عقاب طلایی. ماهی قزل آلا خال قرمز، یکی از معروف ترین ساکنان این دشت است. این ماهی گونه خیلی نادری ست که در رودخانه و سد لار شنا می کند.

شغال، کبک، آهو، قوچ، گراز، گرگ، روباه، خرگوش، فلامینگو، درنا، گربه وحشی، کل، بز کوهی، لاک پشت و میش در این دشت لانه دارند و تعداد بزهای وحشی از بقیه بیشترند. چند نوع افعی، مار و عقرب هم وجود دارد، به همین دلیل بهتر است به کمپینگ فکر نکنیم.

در این دشت گیاهان زیادی رشد می کنند که بعضی هایشان خاصیت دارویی دارند. کارشناسان، 400 گونه گیاه در منطقه لار پیدا کرده اند که 338 گونه شان دائمی هستند، مثل آویشن، خرگوشک، گون، سیرک، مریم گلی، پیازک، کاسنی، زرشک، گلپر، بابونه، شیرین بیان، بومادران، بارهنگ، والک و باریجه. تنها درختی هم که در اینجا پیدا می شود ارس است.

دشت لار یکی از است و در فصل گرما، زنبق وحشی، گل زرد و شقایق دشت را رنگی می کنند.

دیدن سد لار

حالا ببینیم آب و سدی که از آن حرف میزدیم در دشت لار کجاست ؟

2 کیلومتر که پیاده روی کنیم، به سد لار می رسیم. 5 کیلومتر دورتر، رودخانه دلیچای قرار گرفته است و 10 کیلومتر جلوتر رودخانه سفیدآب. حوضچه دیو آسیاب هم از جاهای دیدنی اینجاست.

آنهایی که اهل ماهیگیری اند می توانند مجوز صید یک روزه بگیرند و با قلاب و طعمه راهی سد لار شوند. زمان ماهی گیری از خرداد تا شهریور است.

در این دشت بساط دوچرخه سواری هم به راه است. کوهنوردها از جذابیت قله دماوند نمی گذرند و بدشان نمی آید به دل کوه و دامنه هایش بزنند. چندین کوه دیگر هم در منطقه لار به چشم می خورد، مثل کوه کبود، کوه کمردشت و کوه یخ کمر.

تابستان ها عشایر به این محدوده می آیند و اگر شانس بیاوریم می توانیم با آنها هم معاشرت کنیم.

بهترین فصل سفر

برای طبیعت گردها، فصل و تاریخ مفهومی ندارد و در هر فصلی به آنها خوش می گذرد. اما اگر بخواهیم قشنگ ترین چشم انداز های این دشت را ببینیم، راهش این است که برای آخر اردیبهشت و خرداد برنامه ریزی کنیم. بهارها، دشت پر گل شقایق می شود.

وسایل مورد نیاز

در جایی کیلومترها دورتر از هایپرمارکت ها؛ آب معدنی، غذای سبک و جعبه کمک های اولیه نقش مهمی دارند. بهتر است وسایل مان را در کوله پشتی بگذاریم تا دست مان آزاد باشد.

گذشته از کلاه و عینک، ضدآفتاب و لباس اضافی که جزو به حساب می آیند، کفش اهمیت زیادی دارد. قرار است چند ساعت راه برویم، پس کفش مناسب پیاده روی باید به پا کنیم. درباره کفش مناسب می توانید در بخش بخوانید. چراغ قوه و جی پی اس و نقشه و کیسه برای کنار گذاشتن زباله هایمان هم باید همراه مان باشد.

جاذبه های نزدیک دشت لار

دره زمان پلور: دره زمان یکی از دیدنی های پلور است که با تهران 80 کیلومتر فاصله دارد. در تنگه زمان باید از روخانه بگذریم، پس بهتر است فصل گرما را برای این سفر انتخاب کنیم. پلور در جهت دشت لار قرار گرفته است و به آن نزدیک است.

آبشار شاهاندشت: در 65 کیلومتری آمل، آبشار شاهاندشت قرار گرفته که بلندی اش به 50 متر می رسد و خیلی دیدنیی ست. فاصله این آبشار تا پارک ملی لار حدود 40 دقیقه با ماشین است. 20 دقیقه قبل از اینکه به آبشار برسیم، آبگرم اسک را سر راه می بینیم که خاصیت درمانی دارد و بعضی از گردشگر ها به آن سر می زنند.

رزرو هتل و اقامتگاه در آمل