قابلیت آب گریزی به حوزه مهندسی پزشکی وارد می گردد - وبلاگ شهبازی

به گزارش وبلاگ شهبازی، پژوهشگران آمریکایی روش جدیدی ارائه داده اند تا از قابلیت آب گریزی در حوزه مهندسی پزشکی استفاده نمایند.

به گزارش وبلاگ شهبازی و به نقل از فیز، برگ گیاهان، یک ابرقدرت طبیعی به شمار می رود و توانایی دفع آب را دارد. این قابلیت موسوم به آب گریزی(Hydrophobe)، به برگ ها امکان می دهد تا ذرات غبار را از خود پاک نمایند. گروهی از پژوهشگران دانشگاه ای اند ام تگزاس(Texas A&M)، روش جدیدی برای کنترل قابلیت آب گریزی یک سطح ابداع نموده اند تا از مزایای آن در حوزه مهندسی پزشکی استفاده نمایند.

پژوهشگران بخش مهندسی پزشکی این دانشگاه با ترکیب اثرات اتمی در نانومواد، پیروز شدند روش جدیدی ارائه دهند که کاربردهای گسترده ای در حوزه مهندسی پزشکی از جمله ابداع حسگرهای زیستی، تراشه های آزمایشگاهی و همچنین کاربردهایی مانند پیشگیری از خونریزی و خودترمیمی دارند. آنها نوعی نانوماده شبیه به گل طراحی نموده اند که از لایه های اتمی دوبعدی تشکیل شده تا سطح آن در مقابل آب محافظت گردد.

مواد موسوم به ابر آب گریز(Superhydrophobic)، معمولاً کاربرد گسترده ای در ارائه قابلیت خودپاکسازی چنین ابزاری دارند اما موادی که در حال حاضر در دسترس قرار دارند، باید پیش از استفاده، مورد تغییرات شیمیایی قرار بگیرند و این موضوع، کاربرد مواد ابر آب گریز را محدود می نماید.

دکتر آخیلش گاهاروار (Akhilesh Gaharwar)، سرپرست این پژوهش گفت: طراحی سطوح آب گریز و کنترل رطوبت، موضوع مهمی است زیرا نقشی حیاتی در توانایی خودپاکسازی ابزار دارد اما در حال حاضر، روش های بیولوژیکی محدودی برای کنترل رطوبت سطوح در دسترس است.

نانومواد دوبعدی، گروهی از نانومواد مافوق باریک هستند که بخش قابل توجهی از تمرکز پژوهش های کنونی را به خود اختصاص داده اند. این گروه پژوهشی در آنالیز خود، گروهی از نانومواد دوبعدی موسوم به مولیبدن دی سولفید (MoS2) را به کار بردند که ظرفیت قابل توجهی برای استفاده در مواد نانوالکترونیک و حسگرهای نوری دارد اما برای کاربرد در حوزه مهندسی پزشکی مورد آنالیز قرار نگرفته بود. روش جدید پژوهشگران دانشگاه ای اند ام تگزاس، کاربردهای این گروه منحصر به فرد از مواد را درحوزه مهندسی پزشکی نشان می دهد.

دکتر مانیش جیسوال(Manish Jaiswal)، استادیار دانشگاه ای اند ام تگزاس و نویسنده ارشد این پژوهش گفت: این گروه از مواد دوبعدی می توانند انسجام آب را از بین ببرند اما از بین رفتن یکی از اتم های لایه بالایی می تواند امکان دسترسی مولکول های آب را به لایه بعدی اتم ها نیز فراهم کند و ویژگی نانوماده را از آب گریزی و آب دوستی تغییر دهد.

این روش جدید می تواند کاربردهای گسترده ای را در چندین حوزه علم و فناوری ارائه دهد. پوشش های آب گریز را می توان روی سطوح شیشه ای، کاغذی، پلاستیک و یا سیلیکا نیز به کار برد. کاربردهای گسترده این مواد می تواند نه تنها ابزار نانوالکترونیک، بلکه کاربردهای حوزه مهندسی پزشکی را هم در بر بگیرد.

پژوهشگران در حال حاضر، کاربردهای احتمالی قابلیت آب گریزی کنترل شده را در حوزه سلول های بنیادی آنالیز می نمایند.

این پژوهش، در مجله Chemical Communications به چاپ رسید.